Молоді поети ніколи не напишуть про любов.
Їм не варто навіть говорити про неї,
Вони напишуть про вино, самогубство про кров...
Та молоді поети, давно вже не читають вірші на людній алеї.
Молоді поети не здатні говорити про любов,
Як лорди і графині колись говорили.
Мололі поети — безнадійний улов,
Часом, мені не вистачає на них нервів та сили.
Молоді поети не творять історію літератури,
Вони не вміють говорити її мовою,
Ці поети не прожили день якщо мат не загнули.
В них немає чого назвати своєю історією.
Тому ваші молоді поети зовсім не поети,
Вони безталанно римують слова!
І зовсім не вкладають душу в свої сонети,
Але що зробиш, світ новий, література нова.
Час не стоїть на місці, він пливе,
І хвиля його підбирає все нова і нова.
Колись люди збагнуть куди їх несе,
Та скоріше я поплачусь за свої слова.
ЦЕ ТАК ЧУДОВО, Я НЕ МОЖУ