Потерпи, моє миле-гаряче,
Я прийду після зливи, неначе
Веселково-солоне проміння.
Ти ж терпи тепер до потемніння.
Ти не плач, в тебе теплі долоні.
Я іду крізь каміння і квіти,
Я зриваю їх: білі, червоні,
Чи не можеш ти ще потерпіти?
Чом кричиш ти, ридаєш так гучно,
Як мала вередлива дитина?
Знаю, плакати легко і зручно.
А чи знаєш ти, як я загину?
Як танцює вогонь із водою,
Як керує удача бідою,
Я, сльозами тяжкої розпуки,
Упаду на твої білі руки.
top of page
Щоб побачити, як це працює, перейдіть на опублікований сайт.
ПЩТМСЗ
ПЩТМСЗ
5 коментарів
Вподобати
5 коментарів
UKRFICTION.UA
© 2022-2023 UKRFICTION.UA | Всі права захищені
bottom of page
Боже... прямо в серце...
Найпрекрасніше, що я читала😭😍
😍😍